Балаларда уңай эмоциональ халәт булдыру максатыннан «Кулны кулга тотындык» уенын уйнау.

Бергә-бергә дус булырга,

Кулны кулга тотындык.

Уңга карап елмайдык,

Сулга карап елмайдык.

Урында тыпырдап алгач,

Барыбыз да тын калдык.

Тәрбияче:

– Балалар, хәзер мин сезгә бер табышмак әйтәм. Игътибар белән тыңлагыз. Нәрсә булыр икән ул?

Зур мыеклы үзе,

Аннан курка күсе.

Сыйпый аны һәммәсе –

Шуны ярата ... (песи).

Тәрбияче (кулына песи уенчыгы тоткан):

– Бик дөрес, балалар, табышмакның җавабы – песи. Песи нинди?

Балалар:

– Песи ак, колаклары кара.

– Песи йомшак.

Тәрбияче:

– Сез аның мыеклары турында әйтмәдегез әле. Песинең озын мыеклары бар. Ә сез беләсезме, песи нәрсә белән туклана икән?

Балалар:

– Песи сөт эчә.

– Песи тычкан тота.

Тәрбияче:

– Балалар, әйдәгез, песигә матур, ягымлы сүзләр әйтик.

Балалар:

– Песием, пескәем.

Тәрбияче:

– Сез бик игътибарлы балалар, песи турында күп беләсез! Афәрин.

Аудиоязмада песи мияулаган тавыш ишетелә.

Тәрбияче:

– Балалар, тыңлагыз әле: песи ничек мияулый? «Мияу-мияу», – ди песи.

Тәрбияче түбән тавыш белән аваз ияртемен әйтә. Балалар да, тәрбиячегә охшатып, аваз ияртемен кабатлыйлар. Тәрбияче аваз ияртемендәге [и] авазының дөрес әйтелешенә басым ясый. Аудиоязмада нечкә итеп мияулаган тавыш ишетелә.

Тәрбияче (кулына песи баласы уенчыгы тоткан):

– Нәрсә тавышын ишетәсез: мияу-мияу? (Аваз ияртемен югары нотада нечкә тавыш белән әйтә.) Әйе, бу – песи баласы. Песи баласы нинди? Ул нәрсә ярата?

Балалар:

– Песи баласы матур.

– Песи баласы йомшак.

– Песи баласы ап-ак.

– Песи баласы сөт ярата.

– Сикереп уйнарга ярата.

Тәрбияче:

– Песи баласының нәрсәләре бар?

Балалар:

– Песи баласының башы бар.

– Колаклары бар.

– Бу – койрык.

Шул рәвешле балалар уенчык песи баласының күзләрен, тәпиләрен, мыекларын күрсәтәләр, тасвирлыйлар: тәпиләре күп, күзләре яшел, мыегы озын.

Тәрбияче:

– Песи баласы зурмы, кечкенәме? (Кечкенә.) Ә әни песи нинди? (Зур.) Песи баласы ничек мияулый?

Тәрбияче нечкә тавыш белән нәни песи баласы булып кычкыра: мияу-мияу. Балалар кабатлыйлар. Шул вакыт тычкан чиелдаган (чи-чи-чи) тавыш ишетелә.

Тәрбияче (уенчык тычкан күрсәтә):

– Безгә тагын нәрсә килгән? (Тычкан.) Тычкан ничек чиелдый? (Чи-чи-чи.)

Чи-чи-чи аваз ияртеме күмәк һәм аерым (индивидуаль) кабатлана.

Тәрбияче:

– «Чи-чи-чи» дип тычкан үзенең улын чакыра. Аның улы нәрсә була? (Тычкан баласы.)

Тәрбияче уенчык кечкенә тычкан күрсәтә.

Тәрбияче:

– Әни тычкан зур, ә тычкан баласы кечкенә.

Балалар:

– Әни тычкан зур, ә тычкан баласы кечкенә.

Тәрбияче:

– Тычкан баласы кечкенә һәм ул нечкә итеп кенә чиелдый: чи-чи-чи. Тычкан баласы ничек чиелдый?

Балалар:

– Чи-чи-чи.

Тәрбияче аваз ияртемендәге [и] авазының дөрес әйтелешенә игътибар итә. Авазның дөрес әйтелеше өстендә эшли.

Динамик пауза. «Песи балалары» бармак уены.

Балалар, чиратлап, бармакларын бөгеп баралар

Безнең песи балалары

Бишәү булган – карагыз!

Берсе таза,

Берсе өлгер,

Берсе шаян,

Берсе шук,

Ә монысы бәләкәй,

Барысы да бик тәтәй.

«Таны, әйт» дидактик уены.

Тәрбияче:

– Ә хәзер, әйдәгез, бу песи баласы турында сөйлик. Сез аның турында матур итеп сөйләгәч, песи баласына рәхәт була, ул сөенә.

Балалар, уенчык песи баласын кулларына алып, аның турында сөйлиләр. Тәрбияче ярдәм итә.

Балалар:

– Бу – песи баласы. Аның исеме Йомшак. Ул матур, ак. Песи баласының башы, колаклары, күзләре, мыеклары бар. Койрыгы озын. Песи баласы сөт ярата. Мияу-мияу дип кычкыра. Мин Йомшакны яратам.

Тәрбияче:

– Акыллыларым минем, сез бик матур сөйләдегез. Рәхмәт сезгә! Шундый матур сүзләр ишеткәч, песи баласы, аның әнисе дә бик сөенделәр. Сезгә рәхмәт әйтәләр.